Weihnachtsgedichte up platt

Kiek mol, watt is de Himmel so rot?
Dat sünd de Engel, de backt das Brot.
De backt den Wiehnachtsmann sien Stuten,
för all de lütten Leckersnuten.

Nu flink de Tellers unners Bett,
un legt jo hen un weest recht nett!
De Sünnerklaus steiht vör de Dör -
de Wiehnachtsmann, de schickt em her.

Un wat de Engels hebbt backt, dat schüllt ji probeern,
un smeckt ju dat good, so hört se datt geern,
in de Wiehnachtsmann smunzelt: "Nu backt man mehr!"
Och, wenn't doch bloss Wiehnachten weer!

Is Schummerstun’ un is Advent, Bötefür

De Abendör is gläunig rot.
Un in den’ Schostein rust de Wind.
Ik sitt bi Oma’n up den’ Schoot.
„Kumm, ik vertell di wat, min Kind“,
seggst du tau mi un hölst min Händ.
„is Schummerstun’ un in Advent.“

Dat is so still, so musingstill,
De olle Klock, de tickt un tickt.
De Karer up de Dörensüll
ögt nah den’ Mand, de dörch dat Finster kickt.
Un snurrt em tau, as wenn hei’t kennt:
Is Schummerstun’ un is Advent!

De Lichter an den’ Füchtenkranz,
de Kugels un de grode Steern,
de smieten so’nen warmen Glanz,
as wenn ’s up’n Hilligabend weern.
Man – bit de Dannenboom ierst brennt,
is’t Schummerstun’ un is Advent!

Wiehnachten, Richard Giese

Bratappel un Paepernoet
Bratappel moeg’n sei all so giern,
Dei Vadder, Mudder, Jung un Diern,
Bratappel, saftig, hei tun brun,
Von’n Boskoppboom an’n Spraekeltun.
Sogor lütt Fritzing. ierst twee Johr,
Un müt dat Snacken noch nich recht klor,
Bratappeläten kann ok hei
An’n Winterab’nd bi Storm un Snei.
Holl hult dat Füer von Bäukenklob’n
Denn in den ollen Kachelab’n,
Un Größing mütt von’n Waud vertell’n
Un lat’n „hau-wau“ dei Jagdhunn’ bell’n.
Dei Mudder oewer halt’ne Schal
Müt Paepernoet von’t Eckschapp dal
Un meent vergnäugt in iehren Sinn:
„Bratappel dörb’n ahn Noet nich sein,
Se ierst gäb’n uns up’t allerbest
Denn’ Vörgesmack up’tWihnachtsfest!“

Wiehnachten

Ick wünsch ok fröhliche Wihnacht, Gesundheit un Fräden,
väl Glück un een langes Läben un dornah de ewige Säligkiet, Amen!

Julklapp, Hans Rebs

Wer is dat, dei dor luthals röppt,
wer is dat, dei mien Däl lang löppt - ? Julklapp!
Dor rummst wat dal, wer keem in ’t Hus?
Dat is nich Katt, un is nich Mus. Julklapp!
Nu slurrt un rumpert an de Dör
un steiht gor still un steiht dorvör. Julkapp!
Hurr’ – flüggt vörbie un wie dat sust,
un eener röppt ut alle Pust: Julklapp!
Een Schachtel is’t, rund wie en Tüt
müt Bänner, wat woll dit bidüt’t - ? Julklapp!
Ick pack dat ut, ick kiek dat an,
hier steiht: „Dit schickt dei Wihnachtsmann!“ – Julklapp!
In ’n Dannengräun liggt dor verquanz –
vör mie – een lütten Hiringsswanz…! Julklapp!

Dei lütt Wihnachtsmann, Richard Giese

Nu kiekt doch blots dit’n Kierl juch an,
Is dat förwohr nich’n statschen Mann?
Hett üm den Buk ’n dicken Strang,
Dei em dei Büx höllt, wiet un lang.
Wild wast’n Bort em üm’t Gesicht,
As’n Kattenfell, so witt un dicht.
Un ierst sien Stäwel, zapperlot,
Dei sünd woll twintig Miel tau grot!
As Elwkaehn führn’s em dörch den Snei,
Un beide Snuten sünd intwei.
Sien Haut is as’n Rägendack
Un blots in’t Köppels ’n bäten lack.
Hei stampt dörch Snei un Dreck un Schiet,
Ja, ja, sien Weg is deip un wiet.
Un dorbi släpt hei swore Last,
Hett’n prallen Thomassack up’n Ast,
’n Sack mit Pierd un Käuh un Schap,
Grient dor sogor nich ok noch’n Ap?
Un Autos, Wagens un’n poor Schäp,
Twei Iserbahnen un ’ne Swäp,
Ick kann’t nich all vertellen mal,
Wat hei dei Strat släpt up un dal.
Dei Hauptsak aewer von den Tand
Is doch dei Raud in sien lütt Hand,
Sei ist dat Zepter, ji verstahn,
Von’n lütt’n un groden Wiehnachtsmann!

Begrüßung auf Platt,Walter Rathmann

Good`n Abend, leeve Lüüd,
fein, dat man sick wedder süth.
Is doch gar nich so lang her,
as datt kott vör Wiehnacht' wär.

Wenn man mi frogt: ik kanns nich glöb'n,
wo is das letzte Johr blots blev'n?
De Tied löppt fixer as man't will
bit Wiehnachten. Dann ward dat still.

För'n lütten, kotten Oogenblick
föhlt man die Tied nich so.
De Klock hölt an, secht nich mal Tick,
dat Hart wart richtig froh.

De Gör'n fangt nu to gnegeln an,
se hebbt so veel to schnacken.
Se kuscheln sik an Oma ran
un krul'n ehr den Nacken.

Du, Oma, weets du, wat ik weet:
ik heff en Zettel schreben.
un weets du, wo de Zettel heet?
Dat rots du nich in Leben!

Kloor. Oma fangt to grien'n an,
se weet nu all genooch.
Lütt Peter schleppt sien Zettel ran
un dücht sik mächtich klooch.

Door steiht, wat ik noch bruk'n do,
ik hol di gau dien Brill.
Sons kanns nich sehn. Na, geiht dat so?
Lees mal: "Wat ik gern will!"

Door kanns mal sehn, wat Peter kann,
sien Schrift is grood un schier.
De List, de is meist ellenlang
un steiht nu op Papeeer.

So, seggt Oma. Wat is dat?
Wat hett dat to bedüd'n.
Ik lees: Ich mooch mal Pudding satt!
Un: Mitn Computer üben?

So is dat wohl, so wär dat immer,
de Fortschritt kümmt ut Kinnerzimmer.
Hüüt sünd wi Öllern oder mehr,
de Kinnertied is all lang her.

Un wenn ik mi denn so erinner,
un seh de ganzen Hoopen Kinner,
un denk mi: Mensch, dat wär en Streß,
besonners op min Wiehnachtsfest.

Ok hüüt wart dat nich alles klappen,
doch dat is wat, wat mi nicht stört.
De Kinner kööt nich Plattdütsch snacken
und hebbt den ersten Satz nicht hört.

Un wart dat denn all wedder Tiet
un Neonlicht geiht an,
dann ist dat gor nich mehr so wiet
bald kümmt de Wiehnachtsmann.

Doch bit toon Afscheed wünsch ik
noch viel Vergnögen!

De Veeruntwindigste, von Walter Rathmann

Endlich sünd wi nu so wiet,
vörbi is de vörwiehnachstied.
Nee, ik säch di, wär dat doll,
aber hüüt is wiehnachtsdach,
un de ganze Köök is vull.

Frank speelt Hinkepott mit Hans,
süht ut as son Düvelstanz.
Un ut'n Radio kanns hörn:
Hillige Nacht, Hillige Nacht,
Doch dat stört se nich, de Göörn.

Baby Ruth kreit tämlich dull.
wat wull heet: de Büx is full.
Ann-Katrin, de lett nich locker,
striet mit Jan üm sien'Hocker.

Mutter röhrt in Suppentopp
und markt den Krach nich mehr.
Se hätt en Wookmän op ehr'n Kopp
un hört den En De Er.

Vadder is all lang nicht hier,
is em wohl veel to luut.
Kann ween, he övt noch an Klavier,
in de Bescherungsstuuv.

Blots Opa föhlt sik gar nich wohl.
de Zeitung kümmt um veer.
So sitt he dor op sinen Stohl
un denkt: ik bruk en Beer.

Du Erna, röppt he, kanns mi hörn?
Sien Dochter is biet Backen.
Dat is to luut hier! Von de Göörn!
He mookt sik op de Hacken

Schiet Wetter is, dat markt he buten.
Dat duert dann noch veer Minuten
bit he dann endlich vör de Döör
von Kuddel Hansens Dörpskroog wär.

Frohet Fest, tönt dat von Tresen,
Kumm rin, Hans-Peter, sett di daal.
Hier steiht dien Beer. So schall dat wesen!
Nu sünd se all süss Mann in't Saal.

Hinnerk Meier hölt een Reed
un sappelt wat von Tradischion,
Claas Füer weet, wat se glicks speelt
un mischt de Korten schon.

Hans-Peter markt, dat so en Beer
veel beter för sien Mogen wär
wenn een-twee Korn doortwischen drunken.
So kann' in Bregen beter funken.

Dat Spiel fangt an, Karl-Heinz hätt Asse,
Claas scheelt neeschierig no de Kasse.
Hans Post treckt seelig an sien Piep,
un so vergeiht de hillige Tiet.

Ich glöv, ji glövt, dat Enn von Leed
is Striet un Tank int Hüüs.
Ne-ne, keen Bang, de Engel weet
wat för een Tag hüüt is.

Hans-Peter lustert no de Klock
un meen: So, meine Herrn,
es is so weit. De erste Rock
is nu nich mehr so fern.

Un rech hett he. De Döör geiht op
un Oma steiht in Ruum,
fein in Kledag, un seggt salopp:
Hans-Peter, büst du duun?

He grien er an, steiht op und geiht
vun Tisch bit Kloo un trüch.
So schier un grad, dorbie noch fleit.
He duun? Wer't seggt, de lüch.

Un Oma winkt to de Herrn noch hen,
de wünscht er'n frohe Tied.
Hans-Peter hakt sik bi er in.
No Kark is dat noch wiet.

Door güng de beiden, Hann in Hann.
Keen Striet, keen Lamenteern.
Mien Jung, seggt Oma, un hölt an,
kunnst di denn amüseern?

Ach ja, seggt he, dat weer mal schön
de olen Früün weddersehn.
Doch immer wedder heff ik luert
un schimpt, dat dat so lange duert
bit du mi afholst von min Beer.
Heff dacht, du leevst mi gar nich mehr!

Johanna freut sick, is doch kloor.
So geiht dat nu all vertig Johr.
As soon Geschenk för em von eer
siin Nahmittag bi Früün un Beer.

Un wie is dat bi ju an Veruntwindigsten?

Wart dat luut un wild un klamm
dann bruk man nich to roten.
se weeten ja, dann sit ehr Mann
bi Kuddel un speelt Korten.